Het onvermijdelijke is gebeurd, na 6000 km een eerste ernstig ongeluk op de baan. Aan ervaring in het verkeer ontbreekt het mij niet, aan een goeie uitrusting al evenmin. Dus voor we verder gaan al deze wijze raad voor iedereen: Fietshelm op, altijd en overal! Of toch wanneer je aan het fietsen bent…
De situatie was niet zo duidelijk. Ik reed door een enkel-richtingsstraat, die weliswaar open is voor fietsers in de tegenovergestelde richting. Er kwam een auto uit een zijstraat van rechts, maar die kwam dan weer met hoge snelheid aangereden en reed helemaal links van de baan. Het ongeval gebeurde een tiental meter voor het kruispunt… Dubieus dus, en ook de politie kon niet onmiddellijk zeggen wie er in fout was. Of toch… dit leg ik later uit.
Mijn eerste dank gaat uit naar de vriendelijke buren die me kwamen bijstaan en iets te drinken gaven. Ook de chauffeur van de wagen was heel behulpzaam en hielp me terug te been. De politie was luttele minuten later ter plaatse. Ik kan niet anders dan iedereen bedanken voor de snelle en spontane hulp, zeker de politieman die nog een uur bij mij bleef, terwijl ik op de takeldienst wachtte. Samen bespraken we het wel en wee van de verkeersveiligheid in de gehele AMOW-politiezone. Het ongeval gebeurde trouwens in Wemmel, niet ver van een lagere school…
En zo kwamen we er uiteindelijk toch aan toe om de oorzaak van het ongeval vast te stellen. Sinds enkele jaren is het gebruikelijk om fietsers meer bewegingsruimte te geven. Soms gebeurt dat door nieuwe fietspaden aan te leggen, … Dat is een goeie zaak en apprecieer ik ten zeerste. Maar ik ben ook regelmatig zelf aangewezen op de wagen. Dan pas merk ik hoezeer het aantal fietsers aan het stijgen is. Op veel punten is de infrastructuur daarop niet voorzien. Zoals nu bijvoorbeeld in de Bogemansstraat in Wemmel. De straat werd in twee richtingen opengesteld voor fietsers, totale investering : 1 extra verkeersbord. Dan nog een klein mini wit bordje dat onder het andere bord staan: ‘uitgezonderd/excepté’ staat erop en dan een tekening van een fiets. Verder is de straat gebleven zoals ze altijd was, alleen komen er af en toe wat putten bij.
De les moet heel duidelijk zijn. Met verkeersborden alleen kan je niet veel bereiken. De mobiliteit van de toekomst zal veel meer op fietsers gericht zijn, maar de infrastructuur is voornamelijk op auto’s gericht. Ik vertelde de chauffeur dan ook dat hij nauwelijks iets had kunnen doen om het ongeval te vermijden. Nu ja, de snelheid op die plaats zou moeten beperkt worden, maar er is daar een snelheid van 50 km/u toegelaten, kan je dan iemand verwijten dat hij effectief van die mogelijkheid gebruik maakt?
Conclusie : als je plaats maakt voor fietsers, dan moet ook de weg daaraan aangepast worden, bijvoorbeeld met fietsstroken, met snelheidsremmers en met veel overleg met alle weggebruikers. Zo was ook de conclusie van de politieagent. Maar al te vaak geven zij suggesties door aan de gemeente en hebben het gevoel niet gehoord te worden door de politici. In mijn geval was het dus anders, want ik ben het levende bewijs dat ‘wie niet horen wil, moet voelen’ en nu vooral herstellen van een lichte hersenschudding en gekneusde ribben…